WPROWADZENIE
Dwanaście lat temu Erna Korošec wraz z mężem kupiła 11,8ha gruntów w Haloze w północnej części Słowenii w pobliżu granicy z Chorwacją. Początkowo zaczęli hodowlę owiec ze względu na stromy teren, jednak obecnie posiadają zwierzynę płową, która wyrządza mniej szkód na polach. Erna dostrzegła dobrą możliwość rozwinięcia rękodzieła z wykorzystaniem „odpadowej” wełny owczej - wykonywania ubrań z prawdziwej wełny pochodzącej od miejscowej rasy owiec (jezersko solčavska). Jedenaście lat temu Erna zarejestrowała dodatkową działalność w gospodarstwie związaną z tradycyjnym rękodziełem, dla której najpierw uzyskała certyfikat sztuki i rękodzieła, wydany przez Izbę Rękodzieła i Małego Biznesu Słowenii na podstawie oceny produktu. Pierwsze lata działalności były poświęcone głównie samokształceniu w zakresie produkcji i użycia wełny. Obecnie, jej tkane, dziane i filcowane produkty, zwłaszcza chusty, są sprzedawane podczas różnych imprez na terenie całej Słowenii. Erna mówi, że jej hobby rozwinęło się w małe przedsiębiorstwo, które zapewnia jej satysfakcję i niezależność finansową.
Kobiety, dla których wieś jest domem, mogą stworzyć ze swoich zainteresowań coś użytecznego, coś dla swojej duszy, coś dla społeczności.
Żyję swoją pasją i przekształcam ją w coś użytecznego.
1. DANE OSOBOWE
Imię i nazwisko
Erna Korošec
Przedział wiekowy
46 +
Wykształcenie
Erna Korošec skończyła odzieżową szkołę średnią w miejscowości Kranj. Dzięki samokształceniu i nieustępliwości zdobyła dodatkową wiedzę umożliwiającą prowadzenie dodatkowej działalności. W tym celu korzystała z książek i Internetu, a szczególnie ze swojego daru obserwacji innych kobiet przy pracy podczas różnych imprez.
Zawód
Rękodzieła wełniane, w szczególności chusty, wykonane z miejscowej wełny pochodzącej od owiec rasy „jezersko solčavska”, przędzenie i barwiona przędza, z uwzględnieniem gustu aktualnych klientów. Jest zatrudniona w pełnym wymiarze czasu przy wytwarzaniu i sprzedaży ręcznie wykonywanych produktów.
2. PROFIL GOSPODARSTWA
Adres
Pletenine Koštrun, Strmec pri Leskovcu 48, 2285 Zg. Leskovci.
Powierzchnia gospodarstwa w ha
Powierzchnia nieruchomości: 11,8 ha.
Od kiedy przedsiębiorczyni jest właścicielką / dzierżawczynią gospodarstwa
Od roku 2007, 12 lat.
Liczba pracowników w gospodarstwie
| W PEŁNYM WYMIARZE CZASU PRACY | |
|---|---|
| Członkowie rodziny | Inni niż członkowie rodziny |
| 1 | |
| W NIEPEŁNYM WYMIARZE CZASU PRACY / SEZONOWO | |
|---|---|
| Członkowie rodziny | Inni niż członkowie rodziny |
| KOBIETY | |
|---|---|
| Członkowie rodziny | Inni niż członkowie rodziny |
| 1 | |
Opis gospodarstwa
Erna wraz z mężem kupiła gospodarstwo 12 lat temu, po przejściu męża na emeryturę. Gospodarstwo posiada status chronionego, ponieważ jego powierzchnia to 11,8 ha, czyli powyżej 5 ha porównywalnych gruntów rolnych, a tym samym jest gwarancja, że nie zostanie podzielone. Ze względu na zróżnicowanie terenu, małżeństwo rozpoczęło hodowlę owiec lokalnej słoweńskiej rasy – „jezersko solčavska”. Ich wełna była traktowana jako odpady do wyrzucenia, zatem Erna pomyślała o wykorzystaniu jej i rozpoczęciu wytwarzania przędzy. Okazało się, że owce nie były najlepiej dostosowane do terenu wokół domu, tak więc zastąpili stado owiec zwierzyną płową, która powodowała mniejsze uszkodzenia skarp. Hodują oni te zwierzęta wyłącznie dla przyjemności i własnego użytku, więc gospodarstwo nie jest dochodowe. Gdy Erna i jej mąż zdecydowali przeprowadzić się na wieś, chcieli tylko chronić obszar wiejski taki, jakim był wcześniej.
3. WIELOFUNKCYJNOŚĆ / DZIEDZICTWO KULTUROWE WSI
Erna Korošec uzyskała certyfikat sztuki i rękodzieła w 2008 roku, co stanowiło warunek wstępny dla rejestracji dodatkowej działalności związanej z tradycyjną wiedzą w gospodarstwie, usługami oraz produktami. Jako absolwentka szkoły średniej, posiadała ona już pewną podstawową wiedze na temat wełny. Erna zaczęła od mycia wełny owiec, przędzenia i wykonywania produktów z wełny dla potrzeb rynku. Jej oferta obejmuje wyroby dziane, tkane i filcowane. Erna specjalizuje się w wykonywaniu chust, które sprzedaje podczas różnych imprez na terenie całej Słowenii. W rzeczywistości, jej klientami są głównie turyści zagraniczni odwiedzający Słowenię.
Historyczna praktyka wytwarzania wyrobów filcowych jest dobrze znana we wschodniej części Słowenii, w Solčavie, gdzie hodowla owiec autochtonicznych jest najbardziej popularna. W Haloze we wschodniej Słowenii, gdzie mieszka Erna, produkcja wina jest popularniejsza niż hodowla owiec. Tym samym, Erna jest niecodziennym przypadkiem, jeżeli chodzi o produkcję filcu w Haloze. W swojej produkcji, niezależnie od wełny tradycyjnych ras owiec, wykorzystuje ona również inne rodzaje wełny, jedwabiu i bawełny.
Jej wkład w ochronę dziedzictwa kulturowego obejmuje głównie proces produkcji wyrobów wełnianych - od owiec do wełny. Wymaga on mycia wełny owiec, przędzenia, tkania i dziania. Poprzez swoje certyfikowane wyroby, Erna uczestniczy w różnych targach, festiwalach i lokalnych imprezach promujących ochronę dziedzictwa kulturowego.
4. ASPEKTY OGÓLNE, SZKOLENIE/KOMPETENCJE
- Aspekty ogólne
- Szkolenie/Kompetencje (wiedza, umiejętności, podejście) szczególnie istotne dla procesu
Erna Korošec stanowi przykład tego, jak dojrzała wiekiem kobieta może zacząć odnowę dziedzictwa kulturowego terenów wiejskich i przekształcać je w możliwości biznesowe. Ona sama nie nazywa siebie przedsiębiorczynią, ale zadowala się tytułem rękodzielnika. Zarabia swoje własne pieniądze, co daje jej pewność siebie i pewien zakres niezależności. Erna mówi, że kobiety w gospodarstwach rolnych są wciąż mocno zaangażowane w rolnictwo oraz opiekę nad rodziną. Wieś nadal stwarza wiele możliwości, gdzie kobiety mogą wykorzystać dla potrzeb biznesu doświadczenie i umiejętności, jakie zdobyły poprzez swoją codzienną pracę, w ten sposób zyskując większą autonomię.
Na terenach wiejskich gdzie mieszka, w Haloze, występuje brak zainteresowania nawiązywaniem kontaktów wśród lokalnej społeczności, zaś zakres wprowadzania działalności rękodzielniczej do szkół jest zbyt mały. Zagraniczni turyści są szczególnie zainteresowani rękodziełem. Wyroby takie są oczywiście droższe, gdyż wymagają dużo pracy ręcznej, umiejętności i kreatywności, co z kolei gwarantuje niepowtarzalność, wyższą jakość produktu i osobistą satysfakcję. Taki rodzaj pracy stanowi również część rehabilitacji dla Erny, gdyż jej stan zdrowia wymagał dużo pracy ręcznej. Z poczuciem odpowiedzialności za dziedzictwo kulturowe i wkład w ochronę terenów wiejskich, Erna dąży do tego, aby wełna tradycyjnych gatunków owiec, często uważana za odpad, stała się użyteczna i przynosiła nowe korzyści.
Erna sprzedaje swoje wyroby na najbardziej podczas renomowanych imprez na terenie całej Słowenii, w których obecnie regularnie uczestniczy. Uznanie zdobyła po 3 latach ciężkiej pracy, prób i nauki. Współpracuje ze słoweńskim Stowarzyszeniem Małych Hodowców Bydła. Przez ostatni rok była członkinią nowopowstałego Towarzystwa Kasteli, które działa w Zamku Ptuj i chce przywrócić tradycje starych rzemiosł. Powiązanie z Zamkiem Ptuj bardzo jej pomogło w sprzedaży własnych wyrobów. Pracowała również jako mentorka dla dwojga studentów przebywających w Słowenii w ramach wymiany programu Erasmus i chcących zdobyć wiedzę na temat pracy z wełną i wyrobami z filcu.
Erna jest absolwentką odzieżowej szkoły średniej i zdobyła olbrzymią wiedzę i doświadczenie podczas kursu praktycznego na warsztatach rzemieślniczych w Mariborze. W ten sposób, uzyskała podstawową wiedzę i umiejętności w zakresie włókiennictwa. Jej kreatywność i rozumienie produktów z wełny oznacza, że posiada talent w zakresie łączenia kolorów i materiałów oraz ogólnie projektowania swoich wełnianych wyrobów. Erna cały czas poszerza swoje kwalifikacje takie, jak: wytrwałość i umiejętności łączące z rękodziełem, sprzedaż bezpośrednia podczas imprez kulturalnych oraz promocja. Rozwija również związek między dziedzictwem kulturowym i wsią a tradycyjnymi metodami przetwarzania wełny. Erna nauczyła się procesów wytwarzania wełny oraz wyrobów wełnianych obserwując inne kobiety podczas różnych imprez, a także poprzez literaturę i Internet. Uczenie się przez doświadczenie metodą prób i błędów zapewniło pożądane efekty po 2 latach. Trudności narosły, gdy pojawiła się konieczność sprzedaży produktów. Dla zapewnienia lepszego marketingu i zwiększenia rozpoznawalności jej marki wyrobów dzianych Koštrun wymagane byłyby umiejętności i wiedza z zakresu komunikacji w biznesie, spełniania potrzeb klienta, promocji, metod sprzedaży, wykorzystania umiejętności informatycznych i aplikacji, badań rynkowych. Brakowało jej również znajomości języków obcych oraz wiedzy na temat lokalnego i krajowego dziedzictwa kulturowego.
MOCNE STRONY
Ochrona dziedzictwa kulturowego i witalności terenów wiejskich, poczucie osobistej satysfakcji i użyteczności, rehabilitacja, przychody zapewniające niezależność, aktywność społeczna.
Ochrona dziedzictwa kulturowego i witalności terenów wiejskich, poczucie osobistej satysfakcji i użyteczności, rehabilitacja, przychody zapewniające niezależność, aktywność społeczna.
SŁABE STRONY
Bardzo dużo pracy ręcznej, niezbędna spora inicjatywa własna w zakresie edukacji na temat procesów i produktów oraz uzyskiwania informacji odnośnie certyfikacji, słabej współpracy w zakresie marketingu ze społecznością lokalną i innymi rękodzielnikami.
Bardzo dużo pracy ręcznej, niezbędna spora inicjatywa własna w zakresie edukacji na temat procesów i produktów oraz uzyskiwania informacji odnośnie certyfikacji, słabej współpracy w zakresie marketingu ze społecznością lokalną i innymi rękodzielnikami.
SZANSE
Łączenie rękodzielnictwa i innych działań w produkt turystyczny, który możemy zaproponować turystom, ochrona i rewitalizacja terenów wiejskich oraz dziedzictwa kulturowego, dla kobiet możliwość stworzenia biznesu w oparciu o ich doświadczenia na przykład w obszarze propozycji kulinarnych z danego regionu. Integracja międzypokoleniowa, np. młodzi ludzie mogą uczyć najstarszych jak obsługiwać smartfony, zaś starsi mogą uczyć najmłodszych o dziedzictwie kulturowym.
Łączenie rękodzielnictwa i innych działań w produkt turystyczny, który możemy zaproponować turystom, ochrona i rewitalizacja terenów wiejskich oraz dziedzictwa kulturowego, dla kobiet możliwość stworzenia biznesu w oparciu o ich doświadczenia na przykład w obszarze propozycji kulinarnych z danego regionu. Integracja międzypokoleniowa, np. młodzi ludzie mogą uczyć najstarszych jak obsługiwać smartfony, zaś starsi mogą uczyć najmłodszych o dziedzictwie kulturowym.
ZAGROŻENIA
Zmiana krajobrazu kulturowego terenów wiejskich, zapominanie dziedzictwa kulturowego, podtrzymywanie tradycyjnej roli kobiet.
Zmiana krajobrazu kulturowego terenów wiejskich, zapominanie dziedzictwa kulturowego, podtrzymywanie tradycyjnej roli kobiet.
Ten projekt został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej. Projekt lub publikacja odzwierciedlają jedynie stanowisko ich autora i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w nich zawartość merytoryczną.
Projekt nr: 2018-1-FR01-KA202-047809
