Rozszerzenie działalności gospodarstwa o tak zwane działania wielofunkcyjne i zaangażowanie w dziedzictwo kulturowe elementów wniosło wartość dodaną do gospodarstwa. Wartość dodaną stanowi nawiązanie kontaktów i współpraca z ludźmi reprezentującymi różne dyscypliny. Ich wyroby nie ograniczają się wyłącznie do wartości dodanej wliczonej w cenę. Każdy produkt stanowi przede wszystkim całą historię, taki jest więc sposób ich przedstawiania. Przykładowo, znaczy to że wyrób z wełny ma etykietę, na której jest napisane, która owca oddała swoją wełnę na konkretny produkt, jakie było jej imię, rasa, a także kto wykonał dany produkt.

Największym wpływem działalności wielofunkcyjnej na gospodarstwo jest to, że gospodarze realizują swoje własne plany i pomysły i jednocześnie są oni odpowiedzialni za wszystko. Robią to, co chcą robić i muszą zaakceptować zbędną biurokrację. Ich osiągnięcia należą do nich, ale z drugiej strony muszą również radzić sobie sami z wszelkimi trudnościami. To nie jest tylko biznes; to jest sposób życia, który umożliwił im wychowanie własnych dzieci w zamiłowaniu do rolnictwa i rzemiosła. Dzięki takim warunkom, młodszy syn został kowalem-artystą, a starszy syn kocha zwierzęta i cieszy go oprowadzanie zwiedzających po gospodarstwie. W tym przypadku wymiana pokoleniowa wydaje się być dokonana. Otwarcie farmy dla wszystkich było również sukcesem, jeżeli chodzi o zachowanie tradycji wsi. We współpracy z rolnikami z bliskiego sąsiedztwa, gospodarze starają się uchronić tradycyjne rolnictwo przed zamianą na krótko przycięte trawniki i baseny przy każdym wiejskim domu. Oryginalność ich produktów jest dobrze znana, przez co odnoszą sukces w ich sprzedaży. Właściciele starają się współpracować z innymi przetwórcami wełny i założyli dla nich klub. Członkowie klubu nie
konkurują ze sobą, ale współpracują kształcą się wzajemnie i dzięki współpracy ze Związkiem
Hodowców Owiec i Kóz mają nadzieję osiągać sukcesy.